Laurens van den Acker over passie en inspiratie

Nog nooit gehoord van deze succesvolle Nederlander? In het kort:  Laurens van Den Acker (Deurne, 5 september 1965)  studeert Industriële vormgeving aan de TU Delft. In 1990 vertrekt hij naar Italië waar hij meewerkt aan het ontwerp van het interieur van de Bugatti EB110 SS. Na diverse tussenstops bij Audi (Duitsland), Ford (VS,) en Mazda (Japan) strijkt hij in 2009 neer in Parijs waar hij voor Renault als Senior Vice President of Corporate Design een nieuwe designvisie neerzet, onder de slogan Passion for Life.

Ik spreek Laurens van den Acker over zijn passie en inspiratie tijdens de Dutch Design Week:

In 2016 is eerste cirkel rond aan: alle modellen van Renault zijn vernieuwd volgens Van den Ackers designfilosofie: de ‘Margeritte’. Hij markeert dit moment met een ode aan Renault in de vorm van een boek Renault = Present.  Gedrukt op flinterdun aluminium ademt het boek verleiding. Het is dan ook een lofzang op de schoonheid van verschillende Renault-modellen.

Wabi-Sabi

In het boek Renault= Present lees ik dat je je inspiratie haalt uit verschillende bronnen, onder meer noem je Wabi-Sabi. Wat betekent dit voor jou?

LvdA: “Ik heb de leer van Wabi-Sabi leren kennen toen ik in Japan woonde en werkte. Het is de leer van de omarming van het vergankelijke, het proces, en de imperfectie, maar ook het streven naar schoonheid. Met prachtige kunstvormen als de kalligrafie. Ik heb ervan meegenomen dat het perfectionisme ook een valkuil kan zijn. Zeker voor ons designers die altijd alles tot in de perfectie willen doorstyleren. Maar eigenlijk slaan we er vaak in door terwijl er juist veel schoonheid schuilt in die imperfectie.”

Kunst als inspiratie

Van den Acker noemt in het boek ook enkele kunstenaars die hij bewondert. Ik leg enkele afbeeldingen van kunstwerken voor van  Vasarely, Anish Kapoor en Chillada. Kun je vertellen hoe deze kunstenaars jouw werk en concepten geïnspireerd hebben?

Vasarely

LvdA: “Het werk van Vasarely is direct te linken aan het ombuigen van harde strakke lijnen naar een organisch vloeiend beeld, dat ook in het werken met staalplaten van belang is. Renault heeft zich van oudsher verbonden aan Vasarely, die bijvoorbeeld ook het logo ontworpen heeft.Het blijft intrigeren”.

Anish Kapoor

Bij het zien van de scultuur van Anish Kapoor beginnen de ogen van Van den Acker meteen te glanzen:

“In dit harde, strakke, glanzende beeld, wordt de omgeving weerspiegeld in een zachte ronde, aaibare vorm. Dit kunstwerk staat in de openbare ruimte en is dus altijd toegankelijk voor het publiek. Als mensen ervoor staan gaan ze altijd op zoek naar zichzelf, die herkenning van de menselijkheid met zijn sensuele vorm. De behoefte aan persoonlijke weerspiegelingen de toegankelijkheid zijn ook principes die ik terug wil zien in de designs van de auto’s. Renault is een merk dat de mens centraal wil stellen met mooie sensuele lijnen en bij voorkeur een lekkere kont.”

Hij kijkt een beetje geschrokken op en realiseert zich waarschijnlijk dat ik een vrouw ben en niet de gebruikelijke petrolhead die hij meestal tegenover zich ziet. Het blijft een mannenwereld. Maar als Van den Acker een auto beschrijft alsof hij een prachtige vrouw voor zich ziet, vergeef je hem alles.

Eduardo Chillida

Het werk van Eduardo Chillida herkent hij niet direct. Chillida is vooral bekend door zijn  stalen of stenen bouwwerken met een verrassende buigingen en interconnectie. Ik heb deze tekening juist gekozen omdat Van den Acker uiteindelijk begonnen is met het schetsen in potlood van gedroomde auto’s. Hij haakt er vol enthousiasme op in:

LvdA: “Tekenen is zoiets puurs. Wat je tekent weerspiegelt altijd je zelf. Een tekening is zo direct vanuit het innerlijk gemaakt, er zijn eigenlijk geen woorden meer nodig omdat wat je ziet en wat er staat al zo voor zichzelf spreekt.  In een universele taal. Ik kan een tekening laten zien in Italie of Rusland of Japan en het is direct zichtbaar wie ik ben. Wat je tekent, ben jij, je innerlijke zelf.”

Vrouwen en goede smaak

Ik had nog uren kunnen doorgaan op dit onderwerp maar tijd is voor Van den Acker altijd schaars. In interviews laat hij weinig over zijn privéleven los en een foto van hem samen met zijn vrouw is niet te vinden, wel stuit ik op een quote. Ik laat hem een foto van een paar mannenbenen zien. Hij schiet spontaan in de lach en ik hoef mijn vraag niet eens te stellen:

“Ja, dat heb ik een keer in een interview gezegd: Dat ik dankzij mijn vrouw ook goede smaak heb ontwikkeld. Zonder haar liep ik nog steeds rond op sandalen met witte sokken.”

Gelukkig, hiermee is het onderwerp op vrouwen aangekomen. In de aanloop naar dit interview bleken veel van mijn mannelijke vrienden wel te weten wie Laurens van den Acker is. Mijn vriendinnen keken me aan met een ‘geen idee’-hoofd of een gravende blik of ze ergens uit het verleden iemand konden opduikelen. Ik vertel Van den Acker dat als ik zijn foto tevoorschijn toverde, de interesse vrij snel gewekt was. Hij ontvangt dit compliment met een bescheiden, verlegen lachje. Deze man is charmant maar zeker geen charmeur. Die vrouw van hem mag in haar handen knijpen.

Conceptcars

Ik vertel van den Acker dat ik het leuk vond om zelfs mijn minst-in-auto’s-geïnteresseerde vriendinnen toch even verder te prikkelen. Ik vertelde hen over de conceptcars.  En dan vooral over de Symbioz, een conceptcar die  Van den Acker midden in het huis een centrale plek liet innemen….

Weer die lach: “Hahaha, laat me raden, NO WAY, zeker?!”

Inderdaad. Geen enkele vriendin vond dit een aantrekkelijk idee.

Als ik de vrouwenbladen mag geloven houden vrouwen gewoon niet zo van auto’s. Onze kleding en make-up, ons huis en zelfs onze camper of caravan kunnen we precies naar eigen smaak aanpassen en stylen. Een auto is zeker van de binnenkant weinig persoonlijk te maken, en dus kennelijk niet interessant volgens de bladenmakers.

Persoonlijke touch

Ik kaart het aan bij Van den Acker door hem een foto voor te leggen van een door  gepimpte camper. Waarom kunnen we de binnenkant van een auto eigenlijk niet personaliseren?

“Het grote probleem is dat mensen die een nieuwe auto kopen er rekening mee houden dat ze deze na een paar jaar weer verkopen. Verregaande personaliseren zou mogelijk negatieve gevolgen kunnen hebben bij die verkoop. Gelukkig werk ik bij Renault samen met veel mannelijke en vrouwelijke designers en met 30 verschillende nationaliteiten. Zo hopen we auto’s te ontwerpen die voor de grootste groep mensen en landen aantrekkelijk zijn.

We proberen er wel aan te werken door bijvoorbeeld sfeerverlichting in de auto aan te brengen in verschillende kleuren. De touchscreen maakt het mogelijk om met eigen afbeeldingen je auto meer persoonlijk te maken. Bij Renault proberen we ook al meer keuze te bieden in het interieur.”

Ik opper dat wellicht verwisselbare panelen de auto meer aan eigen styling naar smaak kunnen geven. “Hmmm, daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht, ja dat zou best moeten kunnen.”

Toekomstvisie

Door diverse merken en op meerdere continenten wordt gewerkt aan de dringende vraag om duurzamere en schonere mobiliteitsoplossingen. Wordt er binnen de industrie samengewerkt aan die toekomst?

Van den Acker geeft direct toe: “We zullen wel moeten samenwerken. De noodzaak om mobiliteit anders te organiseren is te groot. Om minder auto’s op de weg te krijgen, zijn er grote kansen in het anders organiseren van kleine ritjes in de stad. Een auto hoeft dan geen persoonlijk bezit te zijn.”

Met deze vraag is Van den Acker meteen op bekend terrein. Renault heeft een uitgewerkt toekomstperspectief. Tijdens de Dutch design Week staan 3 concept modellen opgesteld, de EZ GO, de EZ PRO en de ultiem luxe EZ ULTIMO. Voor deze laatste diende een chique hotel foyer als inspiratie.

“Zeker voor kleine ritjes kan een oproepbare zelfrijdende EZ Go een prima oplossing zijn. Voor speciale gelegenheden kun je dan een bijzonder luxe vervoersmiddel zoals de EZ Ultimo bestellen. Je kunt bijvoorbeeld je zakelijke relatie van het vliegtuig op laten halen en naar zijn hotel te brengen. Of je bestelt de Ultimo voor een speciale gelegenheid als een filmpremière of een huwelijk. Voor de happy few kan deze luxe mobiel een eigen volledig gepersonaliseerd mobiel zijn zoals deze EZ Ultimo waar we nu in zitten. Maar ook de gewone man of vrouw kan van deze luxe genieten. Je huurt eenvoudig de Ultimo, al is het maar voor een kwartiertje. Een spectaculaire aankomst met een glaasje champagne wordt daarmee heel betaalbaar.”

Uitdagingen

Ben je niet bang dat de autogebruiker te veel weerstand heeft tegen zelfrijdende auto’s. Zelfs rij-assistentie wordt door veel mensen als zeer irritant ervaren.

Van den Acker: “We zijn nu nog in een leerproces. De techniek is nog niet stabiel genoeg. Dit zal veranderen zodra het verplaatsen in een zelfrijdende auto minder ongelukken veroorzaakt dan auto’s gereden door mensen. Het is niet ondenkbaar dat je verzekering je dan gaat dwingen om autonoom te rijden Je zou tenslotte een veel te groot en moedwillig risico nemen.

Om die techniek stabiel te krijgen moeten alle auto’s met elkaar en de omgeving kunnen communiceren. Steden willen vaak al best goed meewerken, maar er moet wet en regelgeving gewijzigd worden om het ook mogelijk te maken. Een grote uitdaging ligt ook in de spagaat tussen het hebben van vrijheid en de bescherming van persoonlijke datagegevens.

Nog interessanter wordt de vraag of we in de toekomst nog wel aparte automerken nodig hebben. Als je auto geen bezit meer is maar een soort doorontwikkeld openbaar vervoer wordt, doet het er dan nog wel toe of het een Renault of een Volkswagen is.”

Tja, interessante vraag waarop op dit moment nog geen antwoord te geven is. Van den Acker zal er alles aan doen om met zijn ontwerpen ‘de mens’ centraal te stellen. Passion for Life is tenslotte ook vooral Passion voor het menselijke.