Jij en je auto… meer dan alleen een ‘ding’?

Jij en je auto. Is het voor jou gewoon een ‘ding’, waarmee je je van A naar B verplaatst? Of staat jouw auto voor jou voor iets anders?

Voor iets dat zoveel van je budget vraagt, is het ook wel leuk om er eens langer bij stil te staan. De hoofdfoto hierboven kreeg ik een tijd terug via Whatsapp van mijn vriendin Kirsten  Bij mij riep dit meteen een blije “Joehoe” op. Ik ben heel benieuwd welke avonturen, ervaringen, herinneringen jij hebt. Vandaar deze column waarbij dus de vragen voorop staan.

Ik val met maar met de deur in huis met een reactieformulier met vragen over hoe jij jouw auto ervaart. Supertof als jij ook jouw auto-verhaal wilt delen! Naar goed journalistiek gebruik is een vraag stellen hem ook beantwoorden. Onder de vragenlijst begint dus ook een ‘gewone’ column. En ik eindig deze keer met mijn eigen antwoorden op de vragen. Er is geen goede leesvolgorde. Dus scroll gerust direct naar beneden, als dat voor jou beter voelt.

Even voor de duidelijkheid:

• Door gebruik te maken van dit reactieformulier komt je naam, mailadres en mening niet online te staan.
• Als je de Vrouw aan het Stuur VIP-Mails wilt ontvangen, kun je dat met het vinkje aangeven. Ik zet je er niet zomaar op.
• Uiteraard zal ik jouw gegevens UITSLUITEND VOOR EIGEN GEBRUIK opslaan. Ik zal je niet spammen en ZEKER je gegevens niet aan derden doorspelen.

Column: Gewoon een ‘ding’, of juist…

Een ‘ding’ waarmee je goede herinneringen verzameld?

• Heb je vooral leuke herinneringen aan de uitjes en fijne vakanties.
• Vroeger met je kinderfeestjes met zijn achten in de kofferbak.
• Die heerlijke roadtrip door Europa, waarbij je echt ‘op avontuur’ ging?
• Die prachtige droomauto die je per se als trouwauto wilde hebben.
• Je eerste eigen autootje waarin je stiekem seks had met je nog net niet officiele vriendje?

Zo’n auto waarbij het pijn doet om hem los te laten als hij vervangen moet worden. Omdat je met dat ‘ding’ ook een beetje die herinneringen van de hand doet. Niet echt natuurlijk, maar net zoals verhuizen uit een huis waar je kinderen in geboren zijn, toch een beetje moeilijker is. Of zoals je met het leeghalen van je ouderlijk huis ook een beetje afscheid neemt van je jeugd.

Mijn jongste dochter laat om elke auto die we verkopen dikke tranen, omdat ze zich gehecht heeft aan het fijne plekje achterin. Of omdat ze er samen met papa aan geklust heeft (en dan ook serieus hè, bobines vervangen op je 9e, wie doet het haar na?)

Het spaarzame momentje voor jezelf?

Na een dag hard knallen rijd je terug naar een huis, waar een compleet avondprogramma op je wacht. Kinderen ophalen, koken, sporten, nog een borrel. En waar je dus direct weer geacht wordt met een blij gezicht en een luisterend alle ballen hoog te houden.

Een make-upspiegel waar je ook echt iets aan hebt

Maar nu eerst even… helemaal… niks

Even geen dringende deadlines en uitpuilende mailbox. Even los van veel te veel werk voor te weinig handen. In de Corona lockdown zeiden forensen dat ze zelfs de file misten. De file, het meest ‘nutteloze tijdverdrijf’, bleek eigenlijk een heerlijke functie te hebben. Even uitpuffen, even tot stilstand komen. Even gedachteloos naar de radio luisteren. Lekker meeblèren met je favoriete muziek, zonder gestoord te worden. Even alleen met je eigen gedachtes.

En dat je nu al weet dat dit verhaal zich morgenochtend weer herhaalt, maar dan met kinderen die niet uit bed willen, beschimmelde boterhammen in hun rugzak bewaren. Of juist na het stappen met je vriendinnen wakker worden met de man met de hamer. Geen tijd voor ontbijt, sleutels kwijt of net als je wilt vertrekken een ladder in je panty trekken. Eindelijk de deur uit, in de auto, start en rust…

Of is het zeker geen ‘ding’ maar je grootste trots?

• En wat maakt dan dat je er zo trots op bent? Staat jouw auto voor een beloning voor tomeloze ambitie en hard werken?
• Had je je zinnen gezet op precies deze auto en is het je gelukt hem nu te rijden (ben heel benieuwd waarom je juist voor deze auto hebt gekozen).
• Is het een beetje je kindje waar je graag goed voor zorgt?
• Voelt het leuk als je complimenten en bekijks hebt met je auto (en krijg je die dan ook van andere vrouwen?)

Of is voor jou het ‘ding’ juist vooral een kookpot voor (onderhuidse) spanningen

Vroeger:

• In een te kleine auto (want in de beslissing was de achterbank van ondergeschikt belang) urenlang tussen je broer/zus?
• Je vader en moeder die ruzie kregen over de goede route, of wie er moest rijden en de ander dan te veel commentaar leverde?
• Omdat je altijd misselijk werd?

Nu:

•  je hebt wel iets beters te doen, dan weer naar de garage te moeten.
•  je kan toch niet mee praten over de techniek en snapt niet dat mannen daar urenlang over kunnen uitwijden.
•  Wat zal jou het bommen, als je maar van A naar B komt.
• Waarom praten over een apparaat waar je toch niks aan kan veranderen.
• Omdat je je dood irriteert aan het asociale rijgedrag van anderen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit soort ervaringen maken dat auto’s je echt geen seconde kunnen boeien. Die vrouwen lezen dit artikel vast niet. Maar misschien heb je een vriendin of zus die hier wel heel smakelijk over kan vertellen. Ook met die vrouwen kom ik graag in contact.Stel ze gerust: ze hoeven auto’s ook niet leuk te vinden. Ik ben gewoon heel benieuwd wat maakt dat veel vrouwen hun auto als een ‘ding waar ze niks mee hebben’!

Ultieme vrijheid in de test Fiat 500c Hybrid
(Foto: HuubKPhoto.com

Zo als beloofd: mijn antwoorden

Symbool voor: vrijheid, zelfstandigheid en onafhankelijkheid

Grootste genoegen: de goede gesprekken die ontstaan tijdens het autorijden

Een auto maakt me blij:

1) als ik er het Goudlokje gevoel bij krijg: Niet te groot, niet te klein, maar precies groot genoeg: niet te stug, niet teveel wiebelkoets maar precies er tussen in, dat de stoelen precies lekker zitten, het gaspedaal en de rem goed te bedienen zijn, etc.

2) als er oplossingen zitten in de auto die het me makkelijker maken. Dat blijkt er is nagedacht dat vrouwen tassen bij zich hebben (waar laat je die). Dat ik lekker kan rijden met mijn hakken aan. Dat de make-up spiegel groot en verlicht is, zodat ik me er ook daadwerkelijk in kan opmaken.

3) als er iets mee kleur en creativiteit in en om de auto zit. Wit, zwart en grijs zijn de meest verkochte kleuren, met zwart aan de binnenkant. Ik word echt blij van andere keuzes: ik houd van kleur, aaibare materialen, van oog voor detail. Mooie lijnen, een vriendelijke neus (echt een auto die boos ‘kijkt zal ik nooit kopen).

Grootste frustratie(s): dat je kennelijk alleen een mening mag hebben over een auto als je die uitdrukt in PK’s, koppel. De merkgeschiedenis uit je hoofd kent, en op kilometers afstand, merk, model, bouwjaar en de waarde, etc herkent. Oh en natuurlijk ruiten moeten krabben, terwijl ik al te laat ben. Kapotte auto, En aso’s op de weg.

Mooiste herinnering: Roadtrippen met de liefde van mijn leven. Aan het begin van onze relatie. Toen er nog geen kinderen waren. En de passie op elk moment de overhand kon nemen 😉

De allermooiste/fijnste/wannahave auto is voor mij: de Rolls Royce Phantom Serenity (echt… kwijl, die binnenkant).

Een absolute no go/nooit meer: een dubbelverlaagde auto waar je bij elke hobbel met de bodemplaat over het asfalt schraapt.